Իմ ընթերցարանը

Մեր այգու անուշ հոտով:
 
 Մեր այգու դռան մոտով
 Գնում է մի ջինջ առու,
 Մեր այգու անուշ հոտով
 Գնում է հեռու՜, հեռու՜:
 
 Գնում է ու չի քնում,
 Չի քնում բոլոր տարին,
 Գնում է, գնում, գնում,
 Խառնվում Որոտանին:
 
 Ափերին ծառ ու ծաղիկ,
 Հատակին ոսկի ավազ,
 Գնում է ալիք-ալիք,
Հասնում է մինչև Արազ:
 
 Հյուսվում է Արազի հետ,
 Նրա հետ մտնում է ծով,
 Մեր այգու ցողերի հետ,
 Մեր այգու անուշ հոտով:
 
 Մեր այգու դռան մոտով
 Գնում է մի ջինջ առու,
 Մեր այգու անուշ հոտով
 Գնում է հեռու՜, հեռու՜:

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *